که دوباره از تــــــــو رویایی شدم

همه ی دنیا نمیدیدن من و

من کنار تــــــــو تماشایی شدم

از کدوم پنچره می تابی به شب؟!

که شبونه با تــــــــو خلوت می کنم

من خدارو هرشب این ثانیه ها

به تماشای تــــــــو دعوت می کنم

تــــــــو هوایی که برای یک نفس

خودم و از تــــــــو جدا نمی کنم

تــــــــو برای من خودِ غرورمی

من غرورم و رها نمی کنم
.
.
.
تا به اعجاز تــــــــو تکیه می کنم

شکل آغوش تــــــــو می گیره تنم

اون کسی که پیش چشم یک جهان

به رسالت تــــــــو تن میده منم
.
تو هوایی که برای یک نفس

خودم و از تــــــــو جدا نمی کنم

تو برای من خودِ غرورمی

من غرورم و رها نمی کنم

لحظه خدافظی به سینه ام فشردمت

اشک چشمام جاری شد دست خدا سپردمت

دل من راضی نبود به این جدایی نازنین

عزیزم منو ببخش اگه یه وقت آزردمت

گفتی به من غصه نخور میرم و برمی گردم

همسفر پرستوها میشم و بر می گردم

گفتی تو هم مثل خودم غمگینی از جدایی

گفتی تا چشم هم بزنی میرم و بر می گردم

عزیز رفته سفر کی برمی گردی

چشمونم مونده به در کی برمی گردی

رفتی و رفت از چشام نور دو دیده

ای زعالم بی خبر کی برمی گردی

غمگین تر از همیشه به انتظار نشستم

پنجره امیدمو هنوز به روم نبستم

پرستوهای عاشق به خونشون رسیدن

اما چرا عزیز دل هرگز تورو ندیدم

گفتی به من غصه نخور میرم و برمی گردم

همسفر پرستوها میشم و بر می گردم

گفتی تو هم مثل خودم غمگینی از جدایی

گفتی تا چشم هم بزنی میرم و بر می گردم

عزیز رفته سفر کی برمی گردی

چشمونم مونده به در کی برمی گردی

رفتی و رفت از چشام نور دو دیده

ای زعالم بی خبر کی برمی گردی

عزیز رفته سفر کی برمی گردی

چشمونم مونده به در کی برمی گردی

رفتی و رفت از چشام نور دو دیده

ای زعالم بی خبر کی برمی گردی

عزیز رفته سفر کی برمی گردی

چشمونم مونده به در کی برمی گردی

رفتی و رفت از چشام نور دو دیده

ای زعالم بی خبر کی برمی گردی

هنوزم دستای گرمت جای امنی واسه گریست

تــــو قشنگی مثل بارون من دلم پر از گلایست

هنوزم تو این هیاهو توی این بغض شبونه

منو گنجیشکای خونه دیدنت عادتمونه

پشت پنجره هنوزم چشم به راهت میشینم

ای که بی تــــو خودمو تک و تنها میبینم

پشت پنجره هنوزم چشم به راهت میشینم

ای که بی تــــو خودمو تک و تنها میبینم

ما دو تا پنجره بودیم گفتی که باید بمیریم

دیوارا همه خراب شد ولی ما هنوز اسیریم

ما هنوزم مثل مرداب مسخ آیینه کویریم

ما همونیم که میخواستیم خورشیدو با دست بگیریم

گریه هام حروم شدن کاری بکن

چشم من بیا منو یاری بکن

گریه هام حروم شدن کاری بکن

چشم من بیا منو یاری بکن

وقتی که به تــــو رسیدم.

هنوزم آهو نفس داشت

هنوزم چلچله انگار تو چشاش غم قفس داشت

غزلک گریه نمی کرد تو شبای بی چراغی

منو تــــو هم قصه بودیم از ستاره به اقــاقی

از ستاره به اقـــاقی

حالا اما دیگه وقت رفتنه

جاده اسم منو فریاد میزنه

حالا اما دیگه وقت رفتنه

جاده اسم منو فریاد میزنه

حالا من موندم و یاد کوچه های خالی و خیس

یاد خونه ای که دیگه خیلی وقته مال ما نیست

اگه خاموشم و خسته

اگه از تــــو دور دورم

تکیه کن به من غریبه

من یه کوه پرغرورم

پشت پنجره هنوزم چشم به راهت میشینم

ای که بی تــــو خودمو تک و تنها میبینم

پشت پنجره هنوزم چشم به راهت میشینم

ای که بی تــــو خودمو تک و تنها میبینم

کاش بودی و میفهمیدی وقت دلتنگی یک آه چه وزنی دارد!

لطفاهی نپرس دلتنگی چه معنی دارد؟!

دلتنگی معنی ندارد... درد دارد

تنت پیش کسی باشد ودلت در آغوش دیگری هزار خطبه هم بخوانند خیانت است

بترکه این لوکس بلاگ که هیچ وقت درست کار نمیکنه

از بس که شکسته، باز بستم توبه

فریاد همی کند ز دستم توبه

دیروز بتوبه ای شکستم ساغر

و امروز بساغری شکستم، توبه . . .

باز هم قلبی به پایم افتاد

باز هم چشمی به رویم خیره شد

باز هم در گیر و دار یک نبرد

عشق من بر قلب سردی چیره شد

باز هم از چشمه ی لبهای من

تشنه ای سیراب شد " سیراب شد

باز هم در بستر آغوش من

رهرویی در خواب شد " در خواب شد

بر دو چشمش دیده می دوزم به ناز

خود نمی دانم چه می جویم در او

عاشقی دیوانه می خواهم که زود

بگذرد از جاه و مال و آبرو

او شراب بوسه می خواهد زمن

من چه گویم قلب پر امید را

او به فکر لذت و غافل که من

طالبم آن لذت جاوید را

من صفای عشق می خواهم از او

تا فدا سازم وجود خویش را

او تنی می خواهد از من آتشین

تا بسوزاند در او تشویش را

او به من می گوید ای آغوش گرم

مست نازم کن من دیوانه ام

من به او می گویم ای نا آشنا

بگذر از من " من تو را بیگانه ام

آه از این دل " آه از این جام امید

عاقبت بشکست و کس رازش نخواند

چنگ شد در دست هر بیگانه ای

ای دریغا " کس به آوازش نخواند

در دو چشمش گناه می خنديد

بر رخش نور ماه می خنديد

در گذرگاه آن لبان خموش

شعله ئی بی پناه می خنديد



شرمناك و پر از نيازی گنگ

با نگاهی كه رنگ مستی داشت

در دو چشمش نگاه كردم و گفت:

بايد از عشق حاصلی برداشت



سايه ئی روی سايه ئی خم شد

در نهانگاه رازپرور شب

نفسی روی گونه ئی لغزيد

بوسه ئی شعله زد ميان دو لب

باز باران بی ترانه

باز باران با تمام بی کسی‌های شبانه

می‌خورد بر مرد تنها

می‌چکد بر فرش خانه

باز می‌آید صدای چک چک غم

باز ماتم من به پشت شیشه تنهایی افتاده

نمی‌دانم، نمی‌فهمم

کجای قطره‌های بی کسی زیباست؟

نمی‌فهمم، چرا مردم نمی‌فهمند

که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می‌لرزد

کجای ذلتش زیباست؟

نمی‌فهمم

کجای اشک یک بابا

که سقفی از گل و آهن به زور چکمه باران

به روی همسر و پروانه‌های مرده‌اش آرام باریده

کجایش بوی عشق و عاشقی دارد؟

نمی‌دانم

نمی‌دانم چرا مردم نمی‌دانند

که باران عشق تنها نیست

صدای ممتدش در امتداد رنج این دل‌هاست

کجای مرگ ما زیباست؟

نمی‌فهمم

یاد آرم روز باران را

یاد آرم مادرم در کنج باران مُرد

کودکی ده ساله بودم

می‌دویدم زیر باران، از برای نان

مادرم افتاد

مادرم در کوچه‌های پست شهر آرام جان می‌داد

فقط من بودم و باران و گل‌های خیابان بود

نمی‌دانم

کجای این لجن زیباست؟

بشنو از من، کودک من

پیش چشم مرد فردا

که باران هست زیبا، از برای مردم زیبای بالادست

و آن باران که عشق دارد، فقط جاری ست بر عاشقان مست

و باران من و تو درد و غم دارد

خدا هم خوب می‌داند

که این عدل زمینی، عدل کم دارد

فلک کور است دل شوریده در شور است

صدای خنده و آواز می آید

ز کوی دلبرم امشب صدای ساز می آید

دلم بی وقفه می لرزد

نمی دانم چرا تنگ است و می ترسد

قدم لرزان به سوی کوچه می آیم

و با خود زیر لب آهسته می گویم

خدا یا ترس من از چیست ؟

عروس جشن امشب کیست ؟

صدای همهمه با ورود شیخ عاقد می شود خاموش

صدای شیخ می آید وکیلم من ؟

جوابم ده وکیلم من ؟

صدای آشنایی بله می گوید و مردم یک صدا با هم مبارک باد می گویند .

خدای من صدای دوست صدای آشنای اوست !

دلم در سینه می لرزد، برای مدتی ساکت، برای مدتی خاموش

و ناگه نعره ام در کوچه می پیچد

مبارک نیست مبارک نیست

نگار من عروس جشن امشب نیست

بگوییدم دروغ است .

آنچه بشنیدم دروغ است

آنچه فهمیدم دروغ است

ولی افسوس صدای نعره ام در ساز می میرد

و داماد سر خوش از نگارم بوسه می گیرد .

فلک کور است، زمین و آسمان کور است .

خدای من چه کس می گوید این سان ساکت و آرام بنشینی ؟

چه کس می گوید این سان بی تفاوت بر لب این بام بنشینی ؟

اگر مردم نمی دانند تو که نادیده می دانی

همین دختر که امشب بله می گوید عروس ماست

عروسی را که امشب ره به سوی حجله می پوید

قسم می خورد عروس ماست

عروس حجله گاه ماست

چه شد آن عهد و پیمانش ؟

کجا رفت آن قسم هایش ؟

به یعنی عهد و پیمان هیچ

وفا و عشق و ایمان هیچ

قسم ها ، اشکها ، حتی خدا هم هیچ ؟

عجب دارم چرا یا رب تو خاموشی ؟

چرا در خود نمی جوشی ؟

000000000000000000000000000000

گرنه کسی این صحنه را می بیند و خاموش می ماند ؟

من امشب از خودم از این دنیا که هیچش اعتباری نیست ، بیزارم .

من امشب سخت بیمارم ، رفیقان باده بردارید و بر بالین این بیمار بگذارید

شما آخر نمی دانید

عروسی را به حجله می رانید که تا دیروز نگارم بود

بهارم بود و در آغوشم قرارم بود .

نمی دانم چرا این آسمان امشب نمی بارد

برای گریه کردن یک بهانه لازم است

این هم بهانه پس چه می خواهد ؟

چرا مردم ره آن خانه را با شوق می پویند ؟

در آن خانه به جز نفرت چه می جویند ؟

بمیرند آن کسانی که امشب یک صدا با هم مبارک باد می گویند .

به عشق و عاشقی سوگند که امشب را مبارک نیست

فلک کور است ، دلم ویران و رنجور است .

نگارم شاد و خندان است

درون حجله گاه بوسه باران است

به دامادش بگویید نو عروسش با کسی هم عهد و پیمان است

در شط . . .رنج زندگی

تنها اسبی برایم مانده که او هم مات رخت شد!

و من هنوز چون شاهی آواره در کوچه پس کوچه های شهر

دوان دوان در حال گریز از کیش و نیش سربازی سوار..

پلان اول :

بیا جلو !

لبخند بزن !

و با نشانه رفاقت دست بده !

و چند سال بعد ...

پلان آخــر :

رد پا ، کــوچه و آسمــانی کــه همیشه بی موقع گــره اش می گـیرد !
 

به كوری چشم تو هم كه باشد

حالم خوب ِخوب است

اصلا هم دلم برایت تنگ نشده

حتی به تو فكر هم نمیكنم

باران هم تو را دیگر به یاد من نمیآورد

مثل همین حالا كه میبارد...

لابد حالا داری زیر باران قدم میزنی . . .

اما چترت را فراموش نكن ! لباس گرم را هم!

هنوز نيامده اي خداحافظ ؟ تقصير تو نيست ،

هميشه همين گونه بوده ،

برو اما من پشت سرت نه دست که دل تکان مي دهم

______________

ترا از دور مي بوسم به چشمي تر خداحافظ

مرا باور نکردي مي روم ديگر خداحافظ

مرا لايق نديدي تا بپرسي حال و روزم را

برو با ديگران اي بي وفا دلبر خداحافظ

______________

خداحافظ اي ماه شبهاي تارم

خداحافظ اي درد جانسوز جانم

خداحافظ اي عشق روزاي خوبم

خداحافظ اي شور و شوق حضورم

______________

آمدي چه زيبا ،

گفتم دوستت دارم چه صادقانه ،

پذيرفتي چه فريبنده ،

نيازمندت شدم چه حقيرانه ،

به خاطر يک کلمه مرا ترک کردي

چه ناجوانمردانه ،

واژه غريب خداحافظ به ميان آمد چه بي رحمانه ،

و من سوختم چه عاشقانه ،

______________

ميگويم سلام ، هيچکس جوابم را نميدهد ،

پس خدانگهدار ميگويم شايد از سر اتفاق ،

يک نفر دست هايش تکان بخورد .

______________

شرر زدي جگرم ، نازنين خداحافظ

شکست بال و پرم ، نازنين خداحافظ

دوان به سوي توبودم ، که از جفا تيري

زد عشق بر کمرم ، نازنين خداحافظ

______________

برو باشد ولي من هم خدا و عالمي دارم ،

من از دنيا گله مندم که از مهر تو کم دارم ،

ببين يک خواهشي دارم مرا در خود کمي حل کن ،

نگو رفتم خداحافظ کمي ديگر معطل کن .

______________

بيخودي متاسف نباش

تو آمده بودي که بروي اصلا!

تو چه مي داني چه ترسي ست

ترس از کوچه ي بعد از خداحافظ؟

______________

اين قصه هم رسيده به پايان خداحافظ

جان شما و خاطره هامان خداحافظ

من ميروم بدون تو اما دعايم کن

در اولين تراوش باران خداحافظ

______________

خداحافظ براي تو چه آسان بود

ولي قلب من از اين واژه لرزان بود

خداحافظ براي تو رهايي داشت

براي من غم تلخ جدايي داشت

______________

طعم ِ خيس ِ اندوه و اتفاق ِ افتاده

يک … آه ! … خداحافظ يک فاجعه ي ساده

خالي شدم از رويا ، حسي منو از من برد

يه سايه شبيه من ، پشت پنجره پژمرد

______________

خدا لعنت کند بر واژه ها حتي خداحافظ !

که يعني آتشي افتاده در من با خداحافظ !

سکوت افتاده مثل رعشه اي بر استخوانهايم

شبيه موج سرد ساحل دريا خداحافظ

آخرین شب وقت رفتن بود و من

همچنان در آرزوی ماندنش

او ولی بار سفر را بسته بود

من به امید پشیمان کردنش

ناله ها رنگ جدایی را گرفت

اشک من بر گونه سردم چکید

بی مهابا در میان هق هقم

دست خود بر موج موهایم کشید

پشت هم رگباری از تردید بود

جمله هرگز فراموشم مکن

شعله عشقی میان ما نوشت

با جدایی سرد و خاموشم مکن

دیدم اینجا در سکوت سینه اش

هدیه رفتن برایم مرگ بود

واپسین احساس عاشق بودنش

ریزش تنهایی یک برگ بود

سلام خمشلکم

زیر بارون داری حال میکنیا شیطون

این متن رو ازته دل میگم

خسته ام.......

       دلم خواب میخواهد....

                    مثل ماهی حوضمان که چند روزیست روی آب خوابیده

عجب شبی شده امشب

کاش یک خیابون پیدا میکردم که توش نم نم بارونو حس کنم  

 و مثل یک مرد بارونی  بیخیال آخره خیابون بشمو قدم بزنم

 و تنها صدایی که به گوشم میرسه صدای قدمهای خسته ی خودم باشه.

چقدر امشب دلم گرفته. 

بوس بوس

ما که خداحافظیمون با جنگ بود، اما

ببین چه خداحافظی میکنن مردم

انگار داره از عشق منفجر میشه

خداحافظ تمام سهمم از دنیاخداحافظ طلوع مانده از فردا

کویرم خالی از باران و شبنم خداحافظ تو ای آبی ترین دریا

همیشه قسمتم صبر و جداییست خداحافظ تو ای مانند من تنها

بریدم از همه تا با تو باشم خداحافظ تو ای در حسرت ما

همیشه اولین حرفم تو بودی خداحافظ طنین آخرین آوا

همین جا بود فصل آشنایی خداحافظ خداحافظ همینجا

تو را دست خدایم می سپارم خداحافظ تمام سهمم از دنیا

مرد بارانی : داشتم این متنو میخوندم و یک پوزخند زدمو گفتم چه تخیلیه

مگه همچین چیزی هم دیگه وجود داره

به هر حال تا آخرش خوندم

وقتی به آخرش رسیدم پشیمون شدم چرا زود قضاوت کردم.

زانوهامو بغل كرده بودمو نشته بودم كنار ديوار

خسته ام رفیق.......

                       خسته......

                           نه اینکه کوه کنده باشم......

                                                                         دل کنده ام

دل کندن اگر حادثه ای آسان بود

                                               فرهاد بجای بیستون

                                                                         دل میکند.

رسم هواداری ما شیدایی و شوریدگیست.

گر یار ما خواهی شدن شوریده و شیدا بیا

 چهار شمع به آرامی می سوختند.

چشمم به تو وابسته اس

این پنجره بی چشمات

از پلک زدن خسته اس

دلتنگی گنجشکا...


آواز خیابونا

دیدن چی گذشت امروز

دلتنگ یعنی من

یعنی تورو خواستن

دلتنگ یعنی تو

تنهای تنهایی

دلتنگ یعنی تو

پیشم نمیمونی

اما نمیدونی هر لحظه اینجایی

آلونک خوشبختی

این کفتر بغ کرده

دلتنگ تر از هر روز

دنبال تو میگرده

انگار کسی امروز

جز من تو خیابون نیست

انگار که این بارون

بغض من بارونی

دلتنگ یعنی تو

یعنی کنارم باش

هم بیقرارم کن

هم بی قرارم باش

دلتنگ یعنی من

یعنی تورو خواستن

دلتنگ یعنی تو

دلتنگ یعنی من

اگه این ماه هنوزم، پشتِ ابره

اگه این قصه، پر از آهِ منو تــــــــوست

یه جهان عشق ،در حالِ تپیدن

تو ضمیرِ ناخودآگاه منو تــــــــوست

نازنینِ بیــــقرار، از فریب روزگار، خم به ابروت نیار

گاهی شاید هر کدوم از یک طرف رفتیمُ

این همه حادثه را ،از چشم هم میدیدم

منو تــــــــو پاش بیفته سپر بلای هم میشیمُ

واسه هم زندگیمون را میدیم

نازنین بیـــقرار، از فریبِ روزگار، خم به ابروت نیار

اگه تو پستوی خونه ،عشقُ پنهون کردی

اگه گاهی از کنارِ بغضِ هم رد می شیم

توی هر لحظه این زمستونِ طولانی

ما همیشه فکر برپا کردن آتیــــشیم!!

نازنین بیـــقرار، از فریبِ روزگار، خم به ابروت نیار

ای كه مثل من هنوز عاشق و دل باخته ای

ای كه با درد جدایی مثل من ساخته ایی

من تو این شهر قریب فقط به تو فكر می كنم

روز و شب بعد خدا اسم تو رو ذكر می كنم

یادته غروب اون ساحل زیبای شمال

یادته دور شده از نظرم اینهمه سال

دل عاشقم بزار فدای این عشق بشه

بزار ا ین غصه برا عاشقها سرمشق بشه

دل عاشقم بزار فدای این عشق بشه

بزار ا ین غصه برا عاشقها سرمشق بشه

بزار بشه دلم بزار بشه یه دیونه یه بیقرار بشه

مهتاب شبهای منی تو این دیار بی كسی

اینو میدونم عزیزم یه روز به دادم میرسی

مدیون اشكای منی اگه فراموشم كنی

بری به سوی دیگری با غم هم آغوشم كنی

دل عاشقم بزار فدای این عشق بشه

بزار ا ین غصه برا عاشقها سرمشق بشه

دل عاشقم بزار فدای این عشق بشه

بزار ا ین غصه برا عاشقها سرمشق بشه

بزار بشه دلم بزار بشه یه دیونه یه بیقرار بشه

ای كه مثل من هنوز عاشق ودل باخته ای

ای كه با درد جدایی مثل من ساخته ایی

من تو این شهر قریب فقط به تو فكر می كنم

روز و شب بعد خدا اسم تو رورو ذكر می كنم

یادته غروب اون ساحل زیبای شمال

یادته دور شده از نظرم اینهمه سال

دل عاشقم بزار فدای این عشق بشه

بزار ا ین غصه برا عاشقها سرمشق بشه

بزار بشه دلم بزار بشه یه دیونه یه بیقرار بشه

سلام بچه ها جاتون خالی دیروز رفته بودم ماسوله خیلی باحال بود

برف اومده بود درختها سفید شده بودن انگار شکوفه زدن

کلی با بچه های فامیل برف بازی کردیم وطبق معمول من تنها بودم

و بقیه با هم بر علیه من به هر حال خیلی لذت بخش بود.

فقط حیف شد که از اون پله های ماسوله سر خوردمو پام داغون شده.

شانسو ببین توروخدا ،سر خوردم به جای اینکه بیفتم بقل یک حوری

افتادم رو این چوب هایی که باهاش جنازه جا به جا میکنن. 

بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست

آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب

در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد؟

«بال» وقتی قفس پر زدن چلچله هاست

بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است

مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست

باز می پرسمت از مسأله ی دوری و عشق

و سکوت تو جواب همه ی مسأله هاست

گل من گریه مکن

که در اینه ی اشک تو غم من پیداست

قطره ی اشک تو داند که غم من دریاست

گل من گریه مکن

سخن از اشک مخواه

که سکوتت گویاست

از نگه کردنت احوال تو را می دانم

دل غربت زده ات

بی نوایی تنهاست

من و تو می دانیم

چه غمی در دل ماست

گل من گریه مکن

اشک تو صاعقه است

تو به هر شعله ی چشمان ترم می سوزی

بیش از این گریه مکن

که بدین غمزدگی بیشترم می سوزی

من چو مرغ قفسم

تو در این کنج قفس بال و پرم می سوزی

گل ن گریه مکن

که در ایینه ی اشک تو غم من پیداست

فطره ی اشک تو داند که غم من دریاست

دل به امید ببند

نا امیدی کفرست

چشم ما بر فرداست

ز تبسم مگریز

در دندان تو در غنچه ی لب زیباست

گل من گریه مکن

تقدیم به کسی که میدونم دیگه مال من نیست

خودمونیما چقدر خوبه آدم وقتی گریه اش میگیره

بتونه بلند بلند گریه کنه نه اینکه از ترس حرفهای مردم

واسه نشنیدن صداش گوش بالششو کر کنه.

فقط باران..با یک بغض به اندازه تمام دلتنگی هایم..

و بعد اصلا یادمان برود

که همه اینها خیال است..

من

تو

بعضی وقتا مجبوری تو فضای بغضت بخندی . . .

دلت بگیره ولی دلگیری نکنی . . .

شاکی بشی ولی شکایت نکنی . . .

گریه کنی اما نذاری اشکات پیدا شن . . .

خیلی چیزارو ببینی ولی ندیدش بگیری . . .

خیلی حرفارو بشنوی ولی نشنیده بگیری !

خیلی ها دلتو بشکنن و تو فقط سکوت کنی . . . !

نگـــــــران نباش،

حــــال مـــن خـــــــوب اســت بــزرگ شـــده ام …

دیگر آنقـــدر کــوچک نیستـم که در دلــــتنگی هـــایم گم شــــوم

آمـوختــه ام، که این فـــاصــله ی کوتـــاه، بین لبخند و اشک نامش ” زندگیست ”

آمــوختــه ام که دیگــر دلم برای ” نبــودنـت ” تنگ نشــــود…

راســــــتی، بهتــــــــــر از قبل دروغ می گویــــم…

” حــــال مـــن خـــــــوب اســت ” … خــــــوبِ خــــوب…

هنوزم دستای گرمت جای امنی واسه گریست

تــــو قشنگی مثل بارون من دلم پر از گلایست

هنوزم تو این هیاهو توی این بغض شبونه

منو گنجیشکای خونه دیدنت عادتمونه

پشت پنجره هنوزم چشم به راهت میشینم

ای که بی تــــو خودمو تک و تنها میبینم

پشت پنجره هنوزم چشم به راهت میشینم

ای که بی تــــو خودمو تک و تنها میبینم

ما دو تا پنجره بودیم گفتی که باید بمیریم

دیوارا همه خراب شد ولی ما هنوز اسیریم

ما هنوزم مثل مرداب مسخ آیینه کویریم

ما همونیم که میخواستیم خورشیدو با دست بگیریم

گریه هام حروم شدن کاری بکن

چشم من بیا منو یاری بکن

گریه هام حروم شدن کاری بکن

چشم من بیا منو یاری بکن

وقتی که به تــــو رسیدم.

هنوزم آهو نفس داشت

هنوزم چلچله انگار تو چشاش غم قفس داشت

غزلک گریه نمی کرد تو شبای بی چراغی

منو تــــو هم قصه بودیم از ستاره به اقــاقی

از ستاره به اقـــاقی

حالا اما دیگه وقت رفتنه

جاده اسم منو فریاد میزنه

حالا اما دیگه وقت رفتنه

جاده اسم منو فریاد میزنه

حالا من موندم و یاد کوچه های خالی و خیس

یاد خونه ای که دیگه خیلی وقته مال ما نیست

اگه خاموشم و خسته

اگه از تــــو دور دورم

تکیه کن به من غریبه

من یه کوه پرغرورم

پشت پنجره هنوزم چشم به راهت میشینم

ای که بی تــــو خودمو تک و تنها میبینم

پشت پنجره هنوزم چشم به راهت میشینم

ای که بی تــــو خودمو تک و تنها میبینم

ای مهتاب عشق بتاب

ای باران عشق ببار

ای خورشید محبت بسوزان

بنیاد ننگ و كینه ها را

آی آدما بیایید بشویید گرد و غبار كینه ها را

این همه حرص و طمع برای چی

آخه این دنیا مگه سرای كیست

شاهان همه رفتند كاخا بجا ماندند

شاه و گدا مردند دنیا بجا مانده

مهتاب عشق بتاب ، باران عشق ببار

چه كسی با خود برده ذره ای از مال دنیا را

چه كسی پیمان بسته كه ببینه صبح فردا را

وقتی آدم یه روزی فنا میشه

میمیره روح از بدن جدا میشه

پس دیگه جنگ و جدال واسه چیه

اونیكه مونده تو این دنیا كیه

اونیكه مونده تو این دنیا كیه

شاهان همه رفتند كاخا بجا مانده

شاه و گدا مردند دنیا بجا مانده

مهتاب عشق بتاب ، باران عشق ببار

خدای توانا فراخوانده ما را

سوی آدمیت ، نور حقیقت

خداوند عاشق فراخوانده ما را

به لطف و محبت نه بر خشم و نفرت

ما همه از خاكیم دوباره بر خاكیم

نه باقی مطلق ، نه بام افلاكیم

شاهان همه رفتند كاخا بجا مانده

شاه و گدا مردند دنیا بجا مانده

مهتاب عشق بتاب ، باران عشق ببار

سلام دوستای گلم یک چت روم آوردم تو بارانکده باحاله اگه خواستیت یک سری بزنید