ابوذر جان جایت در دل داداش سعیدت همیشه میماند

اینجوری رفاقتتو تموم میکنی

ابوذر دلم داره میترکه داداش میدونم خدا دوست داره ولی به خدا سخته

ابوذر دارم میمیرم

دارم میمیرم

باورم نمیشه سیاهت تنه من باشه

بیا داداشتم ببر

داداشت نیستم مگه تو خودت بهم گفتی داداشی

ابوذر تو که دلت نمیامد من تنها برم خونه

کجایی بی معرفت دارم میمیرم

اشک من بارون غربت / تو دلم غبار حسرت

من برات سوغاتی دارم / یه سبد گل محبت
*
*
گر قضای روزگار تکه کند قلب مرا مینویسم روی هر تکه از آن نام تو را . . .
*
*
با دل عاشق بد نکن ای آدم نامهربون / سنگدل و بی وفا نشو ، یه دل داری اینم نشون . . .
*
*
آنجا که توئی ، رهگذری نیست مرا / جز دوری تو غم دیگری نیست مرا

خواهم که به جانب تو پرواز کنم / حیف است که هیچ بال و پری نیست مرا . . .
*
*
ای اشک ، آهسته بریز که غم زیاد است / ای شمع آهسته بسوز که شب دراز است

امروز کسی محرم اسرار کسی نیست / ما تجربه کردیم ، کسی یار کسی نیست . . .
*
*
لنگر عشق زدم بر دل طوفانی تو / تکیه گاهم شده است ساحل بارانی تو . . .
*
*
در آسمان دل من پرنده پر نمیزنه / تو کلبه غم زده ام محبت سر نمیزنه . . .
*
*
باز هم ثانیه ها اسم تو را جار زدند و دقایق امشب به تو تکرار زدند

سکوتی که در این عقربه ها میچرخید ، نکند در دل تو اسم مرا دار زدند . . .
*
*
من شکستم تا تو را عاشق کنم / بعد من باران فقط آب است و بس

هر که بعد از من سراغت را گرفت / زشت يا زيبا فقط خواب است و بس . . .
*
*
يک نفر امد قرارم را گرفت / برگ و بار و شاخسارم را گرفت

چهار فصل من بهاران بود ، حيف / باد پائيزي بهارم را گرفت

اعتباري داشتم در پيش عشق / با نگاهي ، اعتبارم را گرفت

عشق يا چيزي شبيه عشق بود / آمد و دار و ندارم را گرفت . . .
*
*
چشمي به هم زديم و دنيا گذشت / دنبال هم ، امروز و فردا گذشت

دل ميگه باز فردا را از نو بساز / اي دل غافل ديگه از ما گذشت . . .
*
*
راز دل با يار محرم هم نبايد باز گفت / روزي آن محرم اگر بيگانه شد تکليف چيست ؟
*
*
خوشا آنان که در بازار گيتي خريدار وفا بودند و هستند

خوشا آنان که در راه رفاقت رفيق با وفا بودند و هستند . . .
*
*
گريه در چشمان من طوفان غم دارد ، ولي خنده بر لب ميزنم تا کَس نداند راز من .

بیا باران ، بیا باران

دلم تنگ است اینجا آسمان رنگ دگر دارد

قناری ها پریشانند و لبخندت به لب خشکیده می ماند

بیا باران ، بیا باران

زمین سرد است و مرغان آسمان را تار می بینند

دلم ابری و چشمانم تر است از غم

بیا بر من ببار امشب

از این بیهودگی ها خسته ام

آلوده ام باران

مرا تر کن زلالم کن

تنم را تازه کن تعمید می خواهم

پریشان خاطرم آرامش جاوید می خواهم

(شعر از حسن اسماعیلی)

این روزا عادت همه رفتن ودل شکستن


درد تموم عاشقا پای کسی نشستنه


این روزا مشق بچه ها یه صفحه آشفتگیه


گردای رو آینه ها فقط غم زندگیه


مشکل بی ستاره ها یه کم ستاره چیدنه


این روزا درد عاشقا فقط غم ندیدنه


این روزا کار گلدونا از شبنمی تر شدنه


آرزوی شقایقا یه شب کبوتر شدنه


این روا آسمونمون پر از شکسته بالیه


جای نگاه عاشقت باز توی خونه خالیه


این روزا کار آدما دلهای پاک رو بردنه


بعدش اونو گرفتن و به دیگری سپردنه


این روزا کار آدما تو انتظار گذاشتنه


ساده ترین بهانشون از هم خبر نداشتنه


این روزا سهم عاشقا غصه و بی وفاییه


جرم تمومشون فقط لذت آشناییه


این روزا توی هر قفس یکی دو تا قناریه


شبها غم قناریها تو خواب خونه جاریه


این روزا چشمای همه غرق نیاز شبنمه


رو گونه هر عاشقی چند قطره بارون غمه


این روزا ورد بچه ها بازی چرخ و فلکه


قلبای مثل دریامون پر از خراش و ترکه


این روزا عادت گلها مرگ و بهونه کردنه


کار چشمای آدما دل رو دیونه کردنه


این روزا کار رویامون از پونه خونه ساختنه


نشونه پروانگی زندگی ها رو باختنه


این روزا تنها چارمون شاید پرنده مردنه


رو بام پاک آسمون ستاره رو شمردنه


این روزا آدما دیگه تو قلب هم جا ندارن


مردم دیگه تو دلهاشون یه قطره دریا ندارن


این روزا فرش کوچه ها تو حسرت یه عابره


هر جا یکی منتظر ورود یه مسافره


این روزا هیچ مسافری بر نمی گرده به خونه


چشای خسته تا ابد به در بسته می مونه


این روزا قصه ها همش قصه دل سوزوندنه


خلاصه حرف همه پر زدن و نموندنه


این روزا درد آدما فقط غم بی کسیه


زندگیشون حاصلی از حسرت و دلواپسیه


این روزا خوشبختی ما پشت مه نبودنه


کار تموم شاعرا فقط غزل سرودنه


این روزا درد آدما داشتن چتر تو بارونه


چشمای خیس و ابریشون همپای رود کارونه


این روزا دوستا هم دیگه با هم صداقت ندارن


یه وقتا توی زندگی همدیگر و جا می ذارن


جنس دلای آدما این روزا سخت و سنگیه


فقط توی نقاشیا دنیا قشنگ و رنگیه


این روزا جرم عاشقی شهر دل و فروختنه


چاره فقط نشستن و به پای چشمی سوختنه


اسم گلا رو این روزا دیگه کسی نمی دونه


اما تو تا دلت بخواد اینجا غریب فراوونه


این روزا فرصت دلا برای عاشقی کمه


زخمای بی ستاره ها تشنه یاس مرهمه


این روزا اشک مون فقط چاره ی بی قراریه


تنها پناه آدما عکسای یادگاریه


این روزا فصل غربت عشق و یبدهای مجنونه


بغضای کال باغچه منتظر یه بارونه


این روزا دوستای خوبم همدیگر رو گم میکنن


دلای پاک و ساده رو فدای مردم میکنن


این روزا آدما کمن پشت نقاب پنجره


کمتر میبینی کسی رو که تا ابد منتظره


مردم ما به همدیگه فقط زود عادت می کنن


حقا که بی وفایی رو خوب هم رعایت میکنن


درسته که اینجا همه پاییزا رو دوست ندارن


پاییز که از راه میرسه پا روی برگاش می ذارن


اما شاید تو زندگی یه بغض خیس و کال دارن


چند تا غم و یه غصه و آرزوی محال دارن


این روزا باید هممون برای هم سایه باشیم


شبا یه کم دلواپس کودک همسایه باشیم


اون وقت دوباره آدما دستاشون رو پل میکنن


دردای ارغوانی رو با هم تحمل می کنن


اگه به هم کمک کنیم زندگی دیدنی میشه


بر سر پیمان می مونن دوستای خوب تا همیشه


اما نه فکر که میکنم این کار یه کار ساده نیست


انگار برای گل شدن هنوز هوا آماده نیست