ببـار ای بـاران ، ببـار که غـم از دلـم رفتنی نیست،
اشکهـای روی گونه ام دیدنی نیست.
ببـار ای بـاران که این تنهـایی تمام شدنی نیست،
آن لحظـه های زیبـا تکرار شدنی نیست.
ببـار ای بـاران که شعـر تلـخ جـدایی خواندنی نیست،
غـم تلخی که در سینه دارم فـرامـوش شدنی نیست

به هرجا که نگاه میکنم تو را میبینم،تصویر تو تنها چیزیست که چشمهایم باور میکند.

دستان لرزانم را دراز میکنم تا صورت مهربانت را لمس کنم،اما تصویرت به یکباره محو

میشود و من به یاد میاورم که تو در کنار من نیستی.

چشمانم را آرام میبندم،صدایت در گوشم میپیچد.

آهنگ زنگ من روی موبایلت با بقیه فـرق داشت ،

 ولی آهنگ زنگت رو موبایلم مثـل بقیه بود ،

تـو به خـاطر اینکه بفهمی منـم ،

و من به خـاطر اینکه با هـر زنگ فکر کنم تـویـی...!

مـن زانـوانـم را در آغـوش کشیـده بـودم ... وقتی تــو بـرای آغـوش دیگـری زانـو زده بـودی ... !!!

هنـوز وقتـے آسمـان ِ دلمـــ ابـریست ... لمس ِ سبـك ِ دستـان ِ

مهربـانت را روے موهـایمـــ حس مـےكنمـــ ...

تــو هنـوز بـا تمـام نبـودنت ...

تنهـا پنـاهگاه مـن از این آدمهـایــے ... !

تو را دوست دارم

در این باران

می‌خواستم تو

در انتهای خیابان نشسته باشی

من عبور کنم

سلام کنم

لبخند تو را در باران می‌خواستم

می‌خواهم

تمام لغاتی را که می دانم برای تو

به دریا بریزم

دوباره متولد شوم

دنیا را ببینم

رنگ کاج را ندانم

نامم را فراموش کنم

دوباره در آینه نگاه کنم

ندانم پیراهن دارم

کلمات دیروز را

امروز نگویم

خانه را برای تو آماده کنم

برای تو یک چمدان بخرم

تو معنی سفر را از من بپرسی

لغات تازه را از دریا صید کنم

لغات را شستشو دهم

آنقدر بمیرم

تا زنده شوم…

تــو بــه افــتــادن مــن در خــیـابـان خــنــدیـدی ،

                 و مـن تـمـام حـواسـم بـه چـشـمـان مـردم بـود ،

                               کــــــه عــــاشــــق خــــنــــده ات نـــشــــونــد!!!

وقتی وجود خدا باورت بشه ... خدا یه نقطه میزاره زیر باورت و " یاورت" میشه.

 آرزوهايتان‌ را به‌ كساني‌ متوجه‌ كنيد كه‌ دلهايتان‌ آنها را دوست‌ دارد.

امام علي (ع)

اشک هاش کل نامه رو خیس کرد. یه روز، یه نفر ازش پرسید، ” مزه قهوه نمکی چیست؟ اون جواب داد “شیرینه”

خوشبختی شکافی است بین این بدبختی تا بدبختی دیگر.

واژه هایم رنگ باران دارد وقتی از تو مینوسم

قلبم خیس دلتنگی است وچشمانم طوفانی

دیشب هزار ماه در اسمان دیدم

ستاره به روی من خندید

دلم لرزید مهتاب بر من چشمکی زد

دلم به مهمانی مهتاب رفته بود

لب خندان مهتاب را ستاره بوسید

ابر بار دیگر مهتاب را دزدید

درپشت سایه های تاریک .

ستاره در انتظار طلوعش،و

من خیره به اسمان مانده ام

شب بود وستاره ها من بودم و خیال تو
در گنج خلوت شب من هستم و خیال تو


   شب برای ستاره ها زیبایی جمال تو
   نور مهتاب و دل من اما غایب جمال تو


شب وقتی که می خوابم در فکر خیال تو
همبستر عشق می شم با نور جمال  تو


شب وقتی که نمیای از فراق خیال تو
تا سپیده دم می کشم انتظار جمال تو

 
شبا  که تاریک می شه با یاد خیال تو
تاریکی مطلق میاد در غیاب جمال تو


شب اسوده می خوابم با نور جمال تو
در بستر اسایشم  هست یاد خیال تو

از پشت این پنجره ها چهچه مستانه نزن

آتش زدی بر دل من، خنده، مستانه نزن

تو شدی سرنوشتم ،چه حکایتی  دارم

با این دل شکسته ام از تو شکایتی دارم

من که رسوا شده ام درپی عشق بازی تو

خسته ام دیگرازاین، خیمه شب بازی، تو

دمی با تو نشستم مسـت، ََشرابم کردی

لب به باده نزدم یک عمر خرابم کردی

  تو مال منی و من گـــــــدایت شده ام

                                                        دلتنگِ  شنیدن   صــــــــــــدایت شده ام

 تو رفته ای و هنوز من خوبم ، شکر

                                                            چیزی نشده ، فقط فــــــدایت شده ام

دلم خوش بود كه با دستات ميشه عشقو تجسم كرد

ميشه زخماي دنيا روميون چشم تو گم كرد

دلم خوش بود كه يك آغوشهنوزم روي من بازه

يكي با عشق من داره دنياشو ميسازه

دلم خوش بوديه گلدون هست كه خاك اون گلش هستم

براي رد شدن از شب يكي هست كه پلش هستم

يكي هست چون كه من هستم اونم دنيا رو دوس داره

دلم خوش بودكه اون هست ومنو تنها نميذاره

دلم خوش بودتو بازي ها نه من گم ميشدم نه اون

تا تنها ميشديم با هم ميشد مهمونمون بارون

بازم تنها شديم اما ديگه بارون نمي باره

تو كه نيستي خدا ديگه تو دنيا پا نميذاره

تموم شاخه گلهايي كه هديه دادي آوردم

بگم من ديگه من نيستم منم با رفتنت مردم

تو ريشه بود ومن ساقه حالا بي ريشه خشكيدم

خدا مي مردم و هيچوقت من اين روزو نميديدم

نميتونم به جاي تو تو آغوشم يه سنگ جاشه

خدابه مردن من هم حواست جمع جمع باشه....

سر كلاس ادبيات معلم گفت :

 فعل رفتن رو صرف كن

گفتم : رفتم ...رفتي ...رفت

ساكت مي شوم ، مي خندم ،

 ولي خنده ام تلخ مي شود

معلم داد مي زند : خوب بعد ؟ ادامه بده

و من مي گويم : رفت ...رفت ...رفت

رفت و دلم شكست ...غم رو دلم نشست

رفت و شاديم مُرد ...

شور و نشاط رو از دلم برد

رفت ...رفت ...رفت

و من مي خندم و مي گويم :

خنده تلخ من از گريه غم انگيز تر است

كارم از گريه گذشته كه به آن مي خندم

دلم گرفته آسمون نمي تونم گريه كنم

شكنجه مي شم از خودم نمي تونم شكوَ كنم

انگاري كوه قصه ها رو سينه من اومده

آخ داره باورم ميشه خنده به ما نيومده

خنده به ما نيومده

دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترَم

تو رو زگار بي كسي يه عمره كه در به درم

حتي صداي نفسم ميگه كه توي قفسم

من واسه آتش زدنت يه كوله بار شب بسم

دلم گرفته آسمون يه كم منو حوصله كن

منو كه از اين روزگار يه خورده كمتر گله كن

منو به بازي ميگيرند عقربه هاي ساعتم

برگهَ تقويم ميكنه لحظه به لحظه لعنتم

آهاي زمين يه لحظه تو نفس نزن

 نه چرخ كه آروم بگيره يه آدم شكسته تن

چشاتو وا نکن اینجا ، هیچ چی دیدن نداره

صدای ِ سکوت ِ لحظه ها ، شنیدن نـداره

توی آسمونی که کرکسا پرواز می*کنن

دیگه هیچ شاپرکی ، حس ِ پریدن نداره

دستای نجیب ِ باغچه ، خیلی وقته خالیه

… از تو گلدون ، گلای کاغذی چیدن نداره

بذا باد بیاد ، تموم ِ دنیا زیر و رو بشه

قلبای آهنی که ، دیگه تپیدن نداره

خیلی وقته ، قصه ی اسب ِ سفید ، کهنه شده

وقتی که آخر ِ جاده*ها رسیدن نداره

نقض ِ قانون ِ آدم*بزرگا جـُرمه ، عزیزم

چشاتو وا نکن ، اینجا هیچ چی دیدن نداره

گاهی تنهایی ام آنقدر عمیق است*

                          که در آسمان هم احساس میکنم در قفسم.

بعد تو دگر هستی ما پا نگرفت **بعد از تو کسی در دل ما جا نگرفت

در کلبه تنهایی خود پوسیدم** بعد از تو کسی سراغ ما را نگرفت

درد دل يک عاشق با قطرات باران

من هنوز چيزي نگفتم که تو طاقتت تموم شد

 باقيشم بگم ميبيني گريه هات کلي حروم شد

من که آسمون نبودم اما عشق تو يه ماهه

سرزنش نکن دلم رو بخدا اون بيگناهه

باز که ابري شد نگاهت بغضتم واسم عزيزه

اما اشکاتو نگه دار نذار اينجوري بريزه

حال من خيلي عجيبه دوست دارم پيشم بشيني

من نگاهت بکنم تا تو چشام عشقو ببيني تو چشام عشقو ببيني

بدجوري ديوونتم من فکر نکن اين اعتراضه

هميشه نبودن تو کرده اين دلو کلافه

ميدونم فرقي نداره واست عاشق بودن من

ميدونم واست يکي شد بودن و نبودن من

اولش گفتم يه حسه يا يه احترام ساده

اما بعد ديدم يه عشقه حد و اندازش زياده

بيا و مثل گذشته جز به من به همه شک کن

من بدون تو ميميرم بيا و بهم کمک کن

من هنوز چيزي نگفتم که تو طاقتت تموم شد

باقيشم بگم ميبيني گريه هات کلي حروم شد

من که آسمون نبودم اما عشق تو يه ماهه

 سرزنش نکن دلم رو بخدا اون بيگناهه

با اجازتون من این جمله رو ادامه میدم.

......

لب بر لب دیگری گذاشته،عاشق هم باشیم!!

سخن از عشق گفته

فکر دست و نگاه گرم هم باشیم

آرام آرام گریه ی خون در بغل غریبه کنیم

داد بزنیم؛ باعث و بانی گریه ی هم باشیم

خسته و نالان مرثیه ای از عشق بگوییم

نشسته بر کنجی ، مقصود و مضمون شعر هم باشیم...

یادم باشد و یادت نرود که همه ی ما برای یکبار ایستادن ،

هزاران بار افتاده ایم !

مترسك انقدر دست هايت را باز نكن.....

كسي تو را در آغوش نميگيرد....

ايستادگي هميشه تنهايي دارد

     
همه ی دنیا رو گشتم تا تو رو پیدا کنم
تو نباشی نمیشه عشقی دیگه پیدا کنم
پس ازم نگیر نگاتو ، پس نگیر ازم صداتو
جونمو میدم براتو ، میمیرم ...

من به جز تو عشقه تو عشقی رو عشق نمیدونمو
فقط معنی عشقو تو چشم تو میخونمو
زندگی بی تو هرگز

   هرگز از رفتن من فاصله دلتنگ نشد

دلم واسه همه تنگ شده خیلی سرم شلوغه اه اه اه

قشنگ ترين شعرم را براي شب شعر چشمان تو گفتم ،پس تو نيز

 قشنگ ترينلبخندت را براي لحظه ديدار نگه دار

زبانم را نگاه خسته ات بست / زمستان با زمستان ها بپيوست

نگاهت لرزشي انداخت در دشت / دلم چون متن يک آيينه بشکست . . .

بي تو هر شب عاشقي باراني ام / لاله پژمرده و زنداني ام

بي تو در کنج همه دلواپسي / بي تو من آغاز يک ويراني ام . . .

از درد سخن گفتن و از درد شنيدن / با مردم بي درد نداني که

چه درد است

چشمانت را ورق بزن ، شايد در گوشه اي از آن مرا به يادگار کشيده باشي . .

آنــدره مـوا : دانـايـان مي کوشند خود را همرنگ محيط کنند امــا ديــوانــگان سعي ميکنند محيـط را به رنــگ خـود در آورند

اشکي که هنگام شکست ميريزيم عرقيست که هنگام تلاش نريختيم